LEVENT’İN SON ŞAKASI!

Bu gün çok üzgünüm;

Neresinden tusam kırılıyor,nereye baksam kararıyor. Yaşanası bu hayatta kimileri arkasına bakmadan veda ediyor. Şeref Ağbi ve Nazan’la tanışmam yıllar öncesine dayanır.Çok sık görüşmesekte Dostum Hakan Erbilgin sayesinde hep beraber yaşadık diyebilirim.
Bir ailenin Kıymetlisi hazinesi kaydı gitti ellerinden. Sebep; Aşk. Ah be evladım bu tür aşklar Leylayla ile Mecnunun zamanında kaldı demedilermi sana.
Yinede küçük bir teselli en azından Tanrıyı daha çok sevmişsin’ki ona sığındın.Geride onca gözü yaşlı sevdiklerini bırakarak. Bu gün çok üzgünüm.

Neresinden tutsam kırılıyor nereye baksam karanlık.Sen Tanrıyı seçerken Levent düşünemedin arkanda bırakacağın canlı cenazeleri. Bu hastalık değil ilacı, tedavisi yok Deden Ekrem abi Anne anne’ne ne büyük bir mutluluk vermiştin Diploma töreninde. Şeref Abi,Nazan uçuyorlardı mutluluktan. Yorucu bir 22 yılın ardından.
Mutluluk ve acının bukadar iç içe geçtiği ender zamalar’ı yaşadın ve yaşattın sevdiklerine.

İnşallah Tanrı katında bulursun aradığın mutluluğu. Kelimelerin tükendiği yerde daha ne yazmalıyım diye düşünmeyeceğim artık. Ailene verebileceğim tek teselli çok az insanın cesaret ederek sevdası uğruna kendi hayatını hiçe sayabilecek cessur bir evlat yetiştirmişsiniz.
Leventim huzur ve nurlar içinde yat. Bizlere böyle bir acıyı yaşatmış olsanda seni seviyoruz.

Mehmet Tevfik Özkartal

Gazetealmancı

Bu yazi Cuma, 16 Temmuz 2010, 09:10 tarihinde Yaşam kategorisi altinda yayinlandi.