Hayalim Yeni dünyam

Hayal etmek yaşamaya başladığınızı anladığınız anda başlar ve ya yaratıcı olmak ile eşdeğerdir. Önce ne istediğinizi hayal ederseniz, hayal ettiğiniz şeyi istersiniz, hayal ettiğiniz gerçeğe dönüşür ve sonunda istediğinizi yaratırsınız. Bazen olmayacak şeyleri hayal eder, görür ve kendinize şöyle dersiniz. Neden? Nedensizdir aslında; insanın varoluş sebebidir hayal kurmak.  Ve kurduğu hayalleri gerçekleştirmek bunun için çabalamak, yaratmak, başarmak. Bu yaşamda başarılı olmanın sihirli sözcüğüdür hayal Kurmak. Başarısız olmak; unutulmaması gerekir ki başarının anahtarı, en azından bir kez başarısız olmak demektir. Her insan beyni düşünmeye başladığı günden itibaren hayal kurmaya programlanmıştır. Hayal kurmadan yaşamak, zaten yaşamın sona geldiğinin göstergesidir. İnsanlar başlarına gelenler için hep içinde bulundukları durumu suçlarlar. Ben durumlara inanmam. Bu dünyada başarılı olan insanlar hayal ettikleri konumu, durumu arayan ve bulamadıkları zaman onları yaratanlardır. İstediğinizi elde edemezsiniz, elde ettiğinizi istemek zorunda kalırsınız. Doğduğumuz gün… dönüşü ve kalkış saati belli olmayan yolculuğun, biletidir elimize tutuşturulan. Ben zengin bir aileden gelmiyorum, hatta hiçbir zaman çok paramız olmadı.

Büyükbabamı hayal mayal hatırlıyorum. Babam yıllarca ticaret yaptıktan sonra tekrar memuriyete dönmek zorunda kaldı. Ne tür hayalleri vardı hiç bilemedim. Bidiğim çok geniş, büyük bir ailemin olduğuydu. Babam ve Annem bu büyük ailenin bir parçası olmaktan mutluluk duyarlardı. Annem Babamın, Babam Annemin alilesinde saygı ve sevgiyle yerlerini almışlardı. Bu bir tercih meselesiydi ve ben her zaman böyle bir ailenin bir parçası olmaktan mutluluk duydum.

Yaşamla ilgili neleri takdir ettiğimi ya da neyin eksik olduğunu görmek için bir yol aradım. Kendimi tanımak için bir araç, güvenli bölge, yani evimin dışında nasıl hayatta kalacağımı öğrenirken, çocukken attığım bir adım. Belki Denize yakın, yaşamamın da etkisiyle, her zaman tüm denizlerin ötesini merak ettim durdum. Billinki hayallerinizin peşinden giderken, yürüdüğünüz yolda zorluk ve engel yoksa o yol sizi bir yere ulaştırmaz. Atılan ilk adamlar güneşi, sonrakiler gölgeyi sever. Yapan başarmıştır, yapmayanlar sadece eleştirmen olur. Kapalı gözle bir şekilde hedef tahtasına ok atmanın hiçbir anlamı yoktur. Okları sağa, sola savrurur durursunuz. Yaşarken hangi yöne bakarsanız o yöne gidersiniz. Tıpkı tenis oynarken topu baktığınız yöne atmanız, ya da yüzerken gitmek istediğiniz yöne bakmanız gibi. Hayallerimizde, yarattığımız hedeflerde de böyledir. Önce yüreğinizi açın, sonra gözlerinizi ve hedefe kenetlenin. Bilin ki göremediğiniz bir şeyi onikiden vuramazsınız.

Bir zamanlar bir yerlerde okumuştum… Bir dağın tepesinde yere düşmek üzere olan bir yaprak, içindeki hayalini haykırmış.” Ben denizlere ulaşmak istiyorum. Bir gün denize ulaşacağım ve hayalimi yaşayacağım. Yaprağın üzerinde bulunduğu ağacın hemen dibinde, yerde yatan bir kütük boğuk bir sesle; “Ben de” demiş. Ben de denize ulaşmak istiyorum. Fakat yaprak ona küçümseyen ve alaycı bir ifade ile ” Sen asla denize ulaşamazsın.‘‘ Çünkü beni denize ulaştıracak rüzgar şimdi çıkar gelir. Bir çırpıda orada olurum. Ancak sen ağır ve hantalsın. Sonsuza dek burada kalacaksın. Gerçekten de bir rüzgar çıkmış. Kuzeyden güneye doğru esen rüzgar, bir süre sonra güneyden batıya doğru esmiş. Tam doğru istikamette iken, birden güneyde olan denizin tersine doğru havalanmış.

Bir tepeden diğer tepeye, bir vadiden diğer vadiye, sürüklenip durmuş. En son bir çamura saplanıp kalmış. Kütük ise yakınındaki akarsuyun denize gittiğini biliyormuş. Kendini suların kollarına bırakmış ve gitmiş. Akarsuyun kenarında bir çamura saplanıp kalmış yaprağı görünce, ona şunu demiş; “Unutma sevgili yaprak, her hayale giden bir yol vardır. Önce o yolu tespit etmek gerekir.

Hayal kurmaya çok uzun yıllar önce başladım. Kimilerine göre ulaşılması imkansız, korkutucu, kimilerine göre mutluluk vericiydi. Bir süre sonra hayal etmeden her hangi bir şeyi başarmanın imkansızlığını yaşadım. Sadece hayal ederek hayali gerçekleştirmenin, neden bu kadar imkansız olduğunu da böylelikle öğrenmiş oldum. Bir gün sadece ve sadece kalbimin sesini dinledim. Hayallerimin karşısında duranlara ve hatta ne kadar kötü hayalperest olduğumu söyleyenlere sadece iki şey söyledim. Kurduğumuz hayaller ulaşılmak istediğimiz hedeflere basamak olurlar derken; bir çok hayalimin gerçekleşmiş olduğunu farkettim. Bu gün ise henüz ulaşamadığım bir çok kişinin, umursamayıp küçük gördüğü hayallerim, sonunda gerçek olacak. Umutlarım tekrar yeşerecek. Hayallerimi, umutlarımı, umursamayanlar ise, sadece dışarıdan seyredecekler. Ne yazık ki içinde olamayacaklar. Günler haftaları, haftalar ayları, aylar yılları kovalıyacak. Zaman öyle bir hızla ilerliyecek‘ki farkına bile varamıyacağız. Ya umutlarım, ya hedeflerim, ya hayallerim, onlarda kararlı duruşları ile, benim yanımda olacaklar. İnsan fıtratının gereklerini sonuna kadar yerine getireceğim. Bu sefer hiç bir hataya, kargaşaya mahal vermeden.

Aslında geriye dönüp yaşamıma baktığımda, hayallerimin büyük bir bölümüne ulaşmış, olduğumun farkına vardım. Hayalini kurduğum ve başaramadıklarımı önemsememiş hiç bir şey kalmamış gibi devam etmiştim yaşamaya. O an için hayattan her istediğimi almıştım. Başarılı olamadığım bir kaç konu dışında. Bir an için bile olsa hayal kurmadan yaşayabileceğimi, düşünmekle ne kadar büyük bir hata ettiğimin farkına varmam, bayağı bir zamanımı aldı. Hayal kurmayı bıraktığınız, hayalinizin peşinden gitmekten vaz geçtiğiniz an. Ölüme nasıl gitmek istediğinizin hayalini kurmaya başlıyorsunuz. Ölmek için çok erken. Yaşamak için, yeniden hayal kurmak gerekiyor. Zaman; kalan hayallerimin peşinden gitme zamanı.

Bu kez daha emin adımlarla yavaş, yavaş ve hiç bir basamağı atlamadan ilerliyeceğim. Biliyorum, bu yol zorlu, bu yol meşakkatli, belki zaman alacak. Belki bu yolda nice büyük engeller beni bekliyor olacak. Önümde kararlı duruşumu bozacak şevkimi kıracak nice insanlar, belki‘de en yakınımdaki sevenlerim karşı çıkacak. Her zaman olduğu gibi şikayet edecekler hayalperestliğimden. Şevkimi kırma uğruna bir çok sebep üretecekler. Lakin tek bir hedef, tek bir amaç, tek bir gaye ve ulaşmam gereken hayallerimi anlamadan. Bense durmadan, yılmadan, yıkılmadan, sıkılmadan, sımsıkı sarılacağım tekrar hayallerime. Hele ki bu en zor zamanlarımda. Şimdi geride kalan yaşamıma bakıyorum da, zaman içinde ne kadar çok badirelerden geçmişim. Ne kadar zor şeylerin üstesinden gelmişim. Evet, bütün bunlar benim hayallerimin ve hedeflerimin bir sınavı idi. Bakın bu yeni sınavı‘da başarılı bir şekilde verdim diyebilmeliyim. Çok az bir zamanım kaldı. Durmadan devam. Şimdi hedeflerim ve hayallerime ulaşmak istiyorsam, daha sıkı sarılmalıyım, çok az, bir kaç basamak daha kaldı. Doğan güneş bir gün benim için doğacak. Umutlarım ve hayallerim ise bizim için yeşerecek.

Belki günün birinde son bir hayal daha kurabilme umudumu yitirmeden, dimdik ayakta yürürken, veya yatağımda uyurken, diğer bir dünyaya geçişimi gerçekleştireceğim. İnsan gibi yaşaması zor bu dünyadan, sadece yarım kalmış hayallerimi götüreceğim beraberimde.

Hayalimdeki yeni dünyamda savaş, akan kan, vahşet yerine, sevgi, huzur, sadece insan olmanın erdem olduğu; Paranın hüküm sürmediği, insan onurunun satın alınmadığı; Suratı asık, sinirli, yalancı, bir birine günaydın demeyi bile çok gören, bir birileri ile küsen, Bu dünyada’ki her şeyin bu dünyada kalacağını unutan sözde insanların var olmayacağı; muhteşem dünyamda belkide hiç bir hayalim olmadan, hayal bile kuramadan yaşayacağım. İnsan olmanın; sevmekten, aşk’tan başka bir şey olmadığını göz ardı etmeden. Diğer canlılara verilmemiş olan düşünme, Sevme ve aşık olma duygularını göz ardı etmeden.

Yeni dünyamda; sadece sevgi DİN’inde buluşmak dileğimle.

Mehmet Tevfik Özkartal

Bu yazı; ”Gazee Bayern”  26 Temmuz 2014, 17:14 tarihinde Yazarlarımız kategorisi altında yayınlandı.