Anneler Günü

Annem benim resimlerde olmasan!

Bilemeyecektim beni nasıl sarıp sarmaladığını,

Hayli zaman olmuş ayrılalı  dizlerinin dibinden.

Bir gün bile görmezsem melek yüzünü,

Hasretim büyür Özlemim artar derinden.

Bilirim Annem sesimi bile duysan yeter sana,

Yeni icad dediğin telefon telinden.

Boşuna dememişler insanlar kuş misali,

Dün yanı başında bu gün çok uzakta senden.

Anneler günü diye bir gün uydurmuşlar,

Senede bir gün hatırlamak adına, ana olmayı bilmeden.

Sen’ki  kimlere analık etmedin, kimleri sarıp sarmalamadın,

Sevgini sıcaklığını verdin, yorulmadan, yüksünmeden.

Sen benim başımın tacı, gözümün nuru anam,

Anneler günü her gün bana, bu can çıkmadıkça bedenden.

Hiç bir kimse anmasa ,hatırlamasa’da bu günde seni,

Sen sıkma canını ben vaz geçemem senden.

Adet yerini bulsun diye  benden’de bir kutlama,

Bir anı  olsun istedim hemde kendi sesimden.

Ben küçük oğlun Mehmet sakın adımı karıştırma,

Az kaldı sabret  gene bir arada olacağız  yeniden.

M.Tevfik Özkartal