BİR YEĞENİM VAR

Sam yellerine, rüzgara karşı durmaktan korkmayan. Alışılmışın dışına ne kadar fazla çıkarsa çıksın başaran, akıntıya karşı kürek çekmekten çekinmeyen.

İnsanlığın ilerleyişi, tekdüzeliğe karşı aykırı düşünce ve durumları savunan ve uygulayan. Küçücükken bile farklıydı idealleri vardı; ah birde aşık olmasaydı!

Hayata gözlüksüz, farklı bakabilir. Renk cümbüşünü seyredebilirdi, bütün berraklığı ve canlılığıyla. Bugünkü renkler, onların yansımalarında tertemiz bir ömrü resmedebilirdi.

Benim bir yeğenin var İkinci baharını yaşıyor Gözlerinde gözlük yok hayata daha farklı bakabiliyor şimdi.

Şimdi bırakın şu satırları okumayı ve düşünün. Devamını oku

OTO YOLLARI Rezaleti

24 haziran 2010 Kapıkuleden Türkiye’ye giriş yaptim.

her şey yolunda işlemler tek sırada bitiyor.Eskisi gibi oradan oraya koşuşturmalar bitmiş gayet hızlı bir şekilde giriş araç kayıt yola devam edebilirsiniz Türkiye Cumhuriyetinin vatandaşlarına olan güveni artmış sanki.

 Yanlız Pasaporta girmeden Gümrüksüz mağzalara uğrayın alış verişinizi yapınız daha sonra imkan bulamıyabilirsiniz. Başka bir yerde bekleme imkanınız yok. Edirne İstanbul TEM oto yoluna her zamanki gibi girdirdim ve istanbula kazasız belasız ulaştım.

Ertesi gün antalyaya hareket ettim Bursa Bilecik yolunu tercih ettim. Duble yolda seyyahat ediyorum Sürratim 120 km. bazen araç sollamada 125 oluyor.
Bileciğe girişimde her zamanki gibi şehir içi trafikte 50 km.ile gidiyorum Polis durdurdu. Ehliyet Ruhsat hepsi tamam ileride 125 km süratle gittiniz dedi Fotografım varmı diye sordum?  Devamını oku

HÜZNÜM FİRARDA

Yanlız yürüyeceğin yolun başında olduğunu ve bu yolun sonunda yine yanlız olacağını söylemezler insana.
Karar’ı sen veremezsin gidebilmek ve gidememek arasında sıkışıp kalır yaşarsın.
Yollar tek kişiliktir! Yollar yalnız yürünür. Her yolun bir sonu vardır.
Yaşam da bu yüzden hüzünlüdür. Ve insan bir tek bu gerçeği unutmaya çalışarak yaşayabilir.
Unutmanın iyi bir şey olduğunu söyleyen onca yazıya çiziye rağmen hiç birşeyi unutmuyoruz; ne aşkları, ne acıları, ne kaybettiklerimizi, ne de kazandıklarımızı, ne hayatımıza giren insanları, ne de yaşadığımız olayları;
Yürüdüğümüz yolu bir daire sanıp yürüyor yürüyoruz her defasında başladığımız yere dönme umudunu hiç mi hiç yitirmeden, çıkmadan daireden.

Yalnız bir şey unutulmaya çalışılıyor; düz bir çizgiden oluşan tek kişilik yollarda yürüdüğümüz gerçeği.
Yollar yalnız yürünür. Ve her yolun bir sonu vardır.
Yeterki kendimizi dönen bir daire bitmeyecek bir yaşam’a inandırmayalım. Herkes aynı dikey bir yolda; yollar kesişir, ayrılır belki yeniden kesişecek sanılır. Halbuki düz bir çizgiden ibaret yürüdüğümüz bu yol bir şekilde başlayıp mutlaka bir şekilde biter. Devamını oku

HAYAT BU OLAMAZ

Hayat bu olamaz; üçgenin iç açıları toplamını hesap etmek, ne yemek yapmak, ne evrak imzalamak, ne ceza kesmek, ne de hüküm vermek;

Hayat başka bir şey olmalı. Bunlardan daha fazla, daha büyük, daha önemli, daha değerli, daha başka şeyler olmalı;

Şükran Günay, Aydın İli´nin Germencik Kazası´nda dünyaya gelmiş. Denizli Kız İlköğretmen Okulu´nu 1966/67 öğretim yılında bitirerek, 1967/1972 yılları arasında Köy İlkokul Öğretmeni ve yönetici olarak çalışmış ileri görüşlü büyük Atatürk€˜ün tanımladığı öğretmenlerdendi.

1972 yılının ağustos ayında Almanya´ya işçi olarak gelen,Şükran Hanım, Halk Okullarında Almanca dilini öğrendikten hemen sonra 1975/1976 öğretim yılında çok sevdiği öğretmenlik mesleğine Nürnberg şehrinde(Şükran Günay yeniden başlamıştı.

Oğlum Oktar Murat Özkartal€˜ı Nürnberg Holzgarten ilkokuluna yazdırdığımda kendisiyle tanışmıştım. Dört yıl boyunca oğlumun sınıf ögretmenliğini yapan Şükran Hanım diğer öğretmen arkadaşlardan farklıydı. Devamını oku